بی وفایی در عشق

هَستیا اِمشَب کَمی آشُفته اَم...

اَز غَمَم هَرآنچه گویَم مُرده اَم...

مَن نَدانَم خُفتِه اَم یا زِنده اَم...

دَر میانِ زِندِگــــــانِ خُفتِه اَم...

غُصِّه اَم اَز قِصهِ ی دیو و پَریست...

مَن بِدیدَم صَحنهِ ی چَشمَم گِریست...

این دِلَم آن شَب بِکَرد حال پَری...

پَس بِرَفتَم خانِه اَش با دِلبَری...

دَر سَرای دِلبَرَم دیدَم کَسی...

کَس نَباشَد آن رَفیقِ ناکَسی...

بُلبُلی میکَرد برایِ دِلبَرَم...

می گُساری مینِمود با گُلپَرَم...

خَندِه هــــــــــــایَش با نَوایِ قَهقَه اَش...

مینِمود هَر دَم بَر این دِل خَنجَرَه اَش...

دِل که دید این صَحنهِ را دیوانهِ شُد...

هَرچه دَر اَندیشهِ بود ویرانهِ شُد...

پَس بِکَردَم عزم جایی بی مَکان...

تا کُنَم تَرکِ مَتاعِ دَر دو جَهان...

ناگَهان با خِش خِشِ بَرگِ خَزان...

بــــــا نَوایِ دلنَوازِ آن شَبان...

بُغضِ مَن آمَد کِنارَم ناگَهان...

نالِه هایَم هَم صِدا با قُمریان...

تا که دید اَشکِ مَرا دَرویشِ دین...

تا که دید حالِ مَرا گُفت اینچِنین...

هَرکه دَر عِشق بی وَفایی میکُنَد...

عاقِبَت اِحساسِ خاری میــــــــکُنَد..